Kaybolmuş Küller

Yazdığım bir şiir ....

Bu kargaşa içinde durgun ve sakinim
Kayboluyor sonsuzlukta tüm hayallerim
Duygu ve düşüncelerimin bulanıklığı içinde
Kaybolmuşluğun yalnızlığında bekliyorum emelsizce
Yüreğim parçalanıyor damarlarımda dolaşan zehirle
Aklım sızlıyor ızdırap dolu düşüncelerle...

Bu yük çok ağır artık
Kaçamıyorum bu ıssız sokaklardan
Savaşamıyorum duvarlar daraldıkça
Her gün daha fazla ölüyorum bunu anladıkça
Gözlerimi kapattıkça,nefes aldıkça,kalbimin her atışında...

Uyanamadığım bir kabusun içinde
Çığlıklarımı duyamaz hiç kimse
Tüm çabalarıma rağmen bitmiyor bu gürültü
Beraberinde getirdiği kirli üzüntü
Işte ruhumun kalan tek parçasıda öldü...

Uzaktan bakıyorum etrafıma
Anlamaya çalışıyorum tüm yalanları
Başlamadan biten tüm aşkları
Boşluk içinde geçirilmiş korku dolu hayatları
Kısaca...
Yanıp kül olmuş,bu dünyadan arta kalanları.....