Yansımalarsa berraktı
Yüzler yeni
isimler ise eskiydi....
Uçmak zor değildi
Sevmek zor değildi
'Hissetmek' zor değildi
Oysaki düşmekte bir uçma biçimiydi
Sevgi sadece şiirlerde nefes alırdı
Acı tek hissedilebilen duyguydu
Ölüm ise yalanlara boyanmış bu dünyadaki tek gerçekti....
Sonsuzluğun tatlı ezgisi
Gerçekle birleşti
Etrafımda süzülen bir melek gibi
Huzurlu ve sessiz...
Dans ettim onunla
Dışarıdaki seslerin boğuk yankısının eşliğinde
Birileri adımı haykıryordu
Kapılar çarpılıyor,sesler çoğalıyordu...
Artık unuttuğum huzurun güven veren kokusunu alabiliyordum
Gözyaşlarının sıcaklığını hissedebiliyordum
Yalanlar siliniyordu
Gerçekler yazılıyordu
Her harf saf ve doğru
Her hece taze
Her sözcük bir başlangıç
Her cümle ise bir sondu
Yansımalar yeniden berraklaşmıştı...
mükemmel buna söylicek söz bulamıyorum
ReplyDelete