Tuesday 23 April 2013

Ayın Halesindeki Yansıma


Karanlığa güvenme derlerdi hep
Ama ben hep aydınlıkta buldum korkularımı
Sahte maskesini takardı güneş her gün
Aydı güya onu taklit eden,
Oysa ayın halesinde yazardı gerçekler

Söz gümüşse sükut altındır dediler hep
Ama suskunluğum yabancı geldi onlara
Dudaklarından sadece boş kelimeler aktı ama her seferinde
Demek sözdü gerçekten altın olan,
Oysa sessizliğin mürekkebi anlatırdı gizlenenleri,
Tüm parlaklığıyla....

Sürüden ayrılma kurt kapar derlerdi hep
Ama nedense hiçbir zaman ait hissedemedim kalabalığın çizdiği yola
Aynıydı ifadeleri ...yabancıydı
Ama onların aynalarında bendim yabancı olan
Denedim yansımalarının şeklini almayı
Sığamadım,bir tarafım hep dışarıda kaldı...

Zamanla kaydoldum boşluğun saatlerinde
Aradım hep anlayan var mı diye?
Güldüler sadece 'deliliğime'
Nefret dolaşmaya başladı bedenimde
Böylece tutundum duygularımın zehirli ipine
Düşüncelerimi kaynatmaya çalıştım öfkemle

Ellerim kaydı çizikler içinde
Sadece düştüm....düştüm habersizce
Sevdiğim geceye bile yabancıydım artık
Gözyaşlarımla hapsettim tüm rüyalarımı

Neden? diye sordum Tanrı'ya
Bekle dedi sadece
Lütfen yardım et! Bana yol göster ! diye haykırdım bu sefer
Ayın halesi bir aynaya dönüştü gözlerimin önünde
Bak...dedi yumuşak bir ses sol omzumdan
Kendi adımdı yansımadaki
Ama olamazdı,bu yansıma daha güçlüydü benden
Gör...diye cevap geldi sağ omzumdan
Gülümsüyordu bana o  tanıdık harfler
Ama olamazdı, bilmezdim ki ben gülümsemeyi
Hisset... dedi kendi kalbim
Güven ve huzur kapladı gökyüzünü
Yıldızlar teker teker bir yolun tozlarına dönüştüler
Kendimdi beklediğim yol
İpe tutunmakta değil, düşerken uçmayı öğrenmekti her şeyin nedeni
Geceye tekrar ait hissedebiliyordum
Gerçekler düşman değildi artık gülümseyen dudaklarıma
Bir dostun yolladığı bir şarkıyı söylemeye başladım usulca çiseleyen damlalara,
Aslında ne kadar doğruydu sözleri,
Evet güzel bir dünyada yaşıyorduk...
Ve yalnız değildik
Çünkü hepimizin dayanabileceği biri vardı mutlaka...

9 comments:

  1. Hala anlamıyorum bazen,
    Nasıl oluyor da, korkmuyorsun benden?
    Yaralarımı sarıyorsun hep ama neden?
    'İnsanlık' diye bir duygu mu bunun temeli?
    Ama insan olmak rezalettir kendimi bildim bileli
    İçindeki şeyler seni herkesten üstün kılan
    Öyle insanlar var ki şu dünyada yaşayan,
    Senin gördüklerinin hayalini bile kuramayan
    Sensin, farklı olmanın mükemmeliğinin kanıtı
    Ve sensin, uyum içinde olan kalbi ve aklı
    Sensin, bir perde yapan kendine karanlığı
    Onu çekip sindirene kadar bütün acıları
    Özenle ayıklamışsın bütün anıları
    Güçlü bir insan derdim, herşeyi başaran
    Ama daha fazlası var, seni insandan ayıran
    Sen de görebiliyor musun acaba
    Herkesle arandaki farkı?
    Seni yaratırken,
    Hiçbir kuralı tanımamış tanrı

    ReplyDelete
  2. Hello Broken,

    I miss hearing from you, but I know you've been busy with schoolwork.

    I'd love to the poetry you write in Turkish. Unfortunately, I don't know that language. I like your spirit and values and appreciate your visits over at my place. Wishing you a happy weekend!


    ReplyDelete
  3. I miss your posts.

    I like your perspective. It is amazingly rich with a depth that is fulfilling. I'd love hearing from you.

    Wishing you success with your studies, great friends and all the peace and harmony you can take! You can also e-mail me, that would be terrific!

    Your friend,

    Pablo

    ReplyDelete
  4. Yazılarınızın birkaçına bakma fırsatım oldu ve öyle görünüyor ki bundan sonra sıkı takipçinizim. Suspus'tan sevgilerle...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Yazılarıma bakmak için zaman ayırdığınız için teşekkür ederim.Sizinde yeni yazılarınızı okumak isterim :)

      Delete
  5. Merak ettim bu yazdığınızı kendiniz kaç defa okudunuz? Okumaktan kastım ezberinizi gözden geçirmeniz değil sanki bir başkası yazmış gibi kaç kere okudunuz? Evet duygu yoğunluğunuz güzel ancak daha akıcı olarak yazıya dökebileceğinizi düşünüyorum.
    Saygılarımla

    ReplyDelete
    Replies
    1. Şiirimi okuduğunuz için teşekkür ederim.Dürüst olmak gerekirse belirtiğiniz şekilde fazla gözden geçirmedim.Şiir benim günlük hayatımda aktaramadığım duyguları dışarı vurma biçimim onun için şiirin biçimsel yönüne olması gerektiği gibi dikkat etmiyorum ve bu maalesef kötü bir alışkanlık. Bu yüzden şiirlerimi bu yönden nasıl düzeltebileceğim konusunda tavsiye verebilirseniz gerçekten çok sevinirim:)
      Saygılarımla

      Delete
    2. Bu aslında güç bir durum. Çünkü her kişinin kendisini ifade biçimi vardır ve bunda özgürdür. Bir diğerinin (burada ben oluyorum) bunu benimsememiş olması aslında önemsiz kalıyor. Ancak şuda var blog üzerine yazdığınızdan yorum yapmak gerekirse insanlarla paylaşmak üzere yazıyorsunuz bu sebepten paylaştığınız yazıların daha akıcı bir uslupta bulunması bir birini takip ederken anlam bütünlüklerini bozmaması bence hoş olur. Bunu tekrar edeceğiniz okumalarda zaten sizde düzenlersiniz diye düşünüyorum. Bunun haricinde yukarıda belirttiğim üzere en güzel hali sizin en özgür yazdığınız halidir.

      Saygılar

      Delete
    3. Evet kesinlikle haklısınız.Bundan sonra yazdıklarımı daha dikkatli olarak gözden geçirmeye çalışacağım. Yorumlarınız için teşekkür ederim:)

      Delete