Beyaz Yalanlar

Karanlığın soğuk pençesinde
Tutsak kalmış umutlar
Acının ısıttığı güneşte
Asılı kalmış anılar

Soluk gözyaşlarının ardına gizlenmiş
Canlı korkular
Dudaklarımın arasındaki boşlukta
Kaybolmuş heceler

Aldığım her nefeste yankılanan
Suskun sesler
Hepsinin ortasında kalmış
Sonu daha yazılmamış bir masal yaşar

Anlatamadığım o unutulmuş hikaye
Dinlemediğin o masum nağme
Gösteremediğim sonsuz sözcükler
Göremediğin boşluğa uzanan virgüller

Onları görmek yerine
Noktalarla doldurdun başlangıcı
Daha başından inkar ettin gerçekleri
Anlamak istemedin dediklerimi

Gözlerimin içine baksaydın
Belki anlardın.....
Ama saniyeler çoğaldıkça
Sen geciktin.....

Artık toprak kırmızıyla beslendi
Üstünü beyaz yalanların süsledi....